W kilku kantonach Szwajcarii trwają eksperymenty z nową formą edukacji przedszkolnej: przez trzy miesiące z sal grupowych znikają tradycyjne zabawki — klocki, lalki czy autka. W ich miejsce zostają koce, kartony, materiały naturalne i przede wszystkim dużo przestrzeni do swobodnej zabawy i myślenia.
Celem projektu jest nie zabranie rozrywki dzieciom, lecz wzmocnienie ich kompetencji życiowych: komunikacji, empatii, krytycznego myślenia i umiejętności rozwiązywania konfliktów. Inicjatywę obserwuje m.in. Suchtprävention Aargau (instytucja zajmująca się profilaktyką uzależnień), która towarzyszy testom w terenie.
Susanne Wasserfallen z Suchtprävention Aargau wyjaśnia, że gdy lalki i samochodziki „wyjeżdżają na wakacje”, pojawia się więcej przestrzeni na samodzielne działanie, badanie i naukę. Dzieci muszą same zdecydować, czym chcą się zająć — wiele z nich rozkwita i zaskakuje pomysłami, inni zaś potrzebują bardziej uważnego wsparcia ze strony dorosłych. Jak podkreśla ekspertka, nuda nie musi być zła — to często ona prowokuje najbardziej twórcze pomysły.
Projekt stawia też wysokie wymagania wobec nauczycieli. Powinni oni bacznie obserwować dzieci i wyczuwać moment, kiedy interwencja jest potrzebna, ale jednocześnie działać możliwie dyskretnie. Jedynym stałym elementem struktury jest codzienna runda zamykająca, podczas której dzieci wspólnie omawiają przeżycia i uczucia. Nawet przerwa na drugie śniadanie (szwajcarskie „Znüni”) pozostaje dowolna i nie jest ujednolicona.
Rodzice często obawiają się, że ich pociechy będą się nudzić lub poczują się niezadeklarowane. Wasserfallen radzi rozmowę i zachęca, by dorośli dawali dzieciom więcej zaufania — dzieci nie są pozostawione same sobie, lecz są celowo i uważnie prowadzone przez opiekunów. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na dzieci neurodivergentne: dla nich okres bez zabawek może być trudniejszy i warto wcześniej ustalić z rodzicami oraz zespołem opiekuńczym formy wsparcia.
Model ten nie jest na razie częścią obowiązującego Lehrplan 21, ale przyjęły go do testów m.in. kantony Aargau, Zürich, Luzern i Solothurn. Wasserfallen podkreśla, że o powodzeniu eksperymentu decyduje zaangażowanie nauczyciela i jego dobrowolna decyzja o wdrożeniu metody — jeśli robi to z radością i motywacją, to dzieci odnoszą największe korzyści. Po trzech miesiącach zabawki wracają do sal — niektóre dzieci cieszą się z tego, inne zaś stwierdzają, że już ich praktycznie nie potrzebują.
Źródło: 20min.ch
Zapisz się do naszego newslettera i bądź na bieżąco z informacjami, wiadomościami, polskimi usługami, ofertami pracy i wydarzeniami w Szwajcarii!
